شاید ساخت انواع و اقسام آثار برای گروه سنی مختلف در ژانر های متفاوت به اندازه ی ساخت اثر برای گروه کودک و نوجوان سخت و پرمخاطره نباشد چرا که اولا درخصوص این گروه سنی باید بدانیم مخاطب ما مدام در حال تغییر است و به لحاظ تفکر همان چیزی نیست که مدام بتوانیم با یک نوع ادبیات،لحن و سبک گویش با او گفت و گو کنیم. 

اگر روزی در حوزه کودک و نوجوان جزء بهترین ها بودیم و آثار درخشانمان می توانست با آثار استاندارد دنیا همخوانی پیدا کند به این دلیل بود که دغدغه ساخت اثر برای کودک در آن گروه کار بلد و آشنا به این حوزه سنی وجود داشت و درواقع جدا از حوزه بیزینسی و آرتیستیک کودک سازان آن دوره با شناخت کامل از روحیه و روان مخاطبشان برای این گروه سنی کار می کردند  و می دانستند با چه ادبیاتی، چه نوع از انتخاب سوژه و چه نوع از انتخاب  لحن و ساختار می شود به مخاطب نزدیک شد و ذهن و روح و روان آنها را تسخیر کرد اتفاقی که امروز به سختی رخ می دهد.

فراموش نکنیم که کودک و نوجوان امروز با دسترسی به انواع و اقسام مدیا و رسانه پیش تر از برنامه سازان و پیش تر از خانواده ها به اطلاعات روز دسترسی دارد و می داند که اگر قرار است با اثری زمان خود را سپری کند آن اثر باید چاله هایی از ذهن او را درگیر کند نمی توان به سمت آموزش های مستقیم رفت و نمی توان برای سرگرم ساختن کودک امروز تنها واسطه های آموزشی و معقوله های اخلاقی و ناهنجاری های مشخص روز را سر فصل برنامه قرار داد. ما باید به سمت پیدا کردن مسیر هایی برویم که در آن کودک و نوجوان امروز که مشخصا علاقه مند به تفکر و چالش است و به این راحتی ها مجاب نمی گردد و باید برای سوالش به خصوص در بحث برنامه سازی جوابی قانع کننده داشته باشیم درگیر و تسخیرمان شود. متاسفانه در تولید برخی از آثار کودک و نوجوان شاهد این هستیم که سازندگان به دلیل عدم شناخت از مخاطب کودک و عدم توانایی در درگیر کردن به سراغ بزرگسالان آن ها می رود یعنی آثاری با اسم و رسم گروه سنی کودک و نوجوان ساخته می شود اما این اثر بیشتر برای بزرگسالان است درواقع به جای ساخت کار برای کودکان و نوجوانان تولید آثار با مضمون کودک و نوجوان اتفاق می افتد که در آن می توانیم با بزرگسالان و خانواده ها و والدین هم کلام شویم که چگونه می توانید این گروه و سرکش،سرحال و پر انرژی و البته مطلع را با خود همراه کنیم و درواقع به نوعی مدیریت کودک و نوجوان در برخی از آثار به خانواده ها آموزش داده می شود نه تولید اثر برای کودکان و نوجوانان که بتوانند خودشان را درمیان این آثار پیدا کنند و مخاطب باشند.

منبع: برنا